น้องออกัสจ๋า
อย่าโกรธหม่ามี้นะคะที่มะค่อยมีเวลาว่าง ๆ
มานั่งอัพบล๊อกเยี่ยงเคย
แต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง
ว่ามีเวลาอัพเฟส (จากมือถือ) อยู่ตลอดเวลา เหอๆๆ
วันนี้อยากจะขอเบียดเรื่องราาวน้องออกัสซักหน่อย
หวังว่าคงไม่มีใครงอนนะคะ
วันที่ 2 ครบรอบน้องออกัส 25 เดือนค่ะ
มีเรื่องมาโม้เพียบ
อิแม่ขี้เห่อก็อย่างเงี้ย !!
วันพฤหัสบดีที่ 2 กันยา 53
หม่ามี้เกิดอาการป่วยกะทันหัน
แต่ดั๊นตื่นแต่เช้า เพื่อไปส่งพี่ชีพ
พี่สาวของเรา
แม้ว่าเราจะอยู่คนละโรงเรียนแล้ว แต่เราก็ยังรักพี่ชีพเสมอนะคะ
ก็ทำป่วย
แล้วแอบหนีขึ้นรถตู้ ไปบุรีรัมย์เปอร์เลยคร่า
อิอิ
นัดกันเมื่อตีห้าครึ่ง
กว่า ล้อจะหมุนก็เกือบหกโมงนู่น น..นน
นั่งรถไปอิชั้นหลับตลอดทาง
ตื่นมาอีกทีก็บุรีรัมย์แล้วค่ะ
ถึงแล้วเราก็แวะทานข้าวกันที่เขื่อนลำนางรอง
ซึ่งเป็นทะเลอีสานเลยนะ
มันกว้างจริง ๆ แล้วก็มีหาดทรายด้วยน้า
เราก็เล่น แชะไป แชะมา ตามประสาค่ะ
สติวถ่ายต่อไป
พอดีกั่ว กลับมานั่งแชะในที่ร่ม เอิ๊กๆๆ แล้วอิชั้นก็เพิ่งเห็นส้มตำครกละร้อย ก็ที่นี่เองค่ะ
ปลาร้าโชยมากมาย (เดี๊ยนไม่ได้กินอะ)
ออกจากที่นี่ ก็มุ่งตรงไปโรงเรียนใหม่พี่ชีพค่ะ
อยู่ อ.ชำนิ
โหย...บุรีรัมย์นี่มันกว้างขวางจริง ๆ
นั่งรถอีกนานพอสมควร
ถึงโรงเรียนใหม่
กล่าวนู่น มอบนี่ น้ำตาซึมไปตาม ๆ กัน
แหม..ก็เราอยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 ปีนี่นา ย่อมผูกพันเป็นธรรมดา
ออกจากโรงเรียนก็ไปบ้านพี่ชีพค่ะ
เลี้ยงข้าว เลี้ยงปลา อิ่มไปอีกรอบ
ได้ของฝากใส่ถุงกลับบ้านอีก
ตอนแรกเราก็กะว่าจะไปต่อกันที่เขาพนมรุ้ง
ซึ่งก็เคยไปมาแล้ว
แต่เนื่องจากอากาศไม่อำนวย
ก็เลยอดไปเรย เหอๆๆ
ก็เลยตกลงกันว่า กลับดีกว่า
เพราะมันก็เย็นมากแล้ว
การมาบุรีรัมย์ครั้งนี้
(มาก็หลายครั้ง ผ่านก็หลายหน)
นับว่ามีบรรยากาศเศร้า ๆ อีกค่ะ
รู้สึกว่า คิดถึงพี่ชีพจัง
แต่ก็ดีใจด้วยที่ได้ย้ายกลับบ้านแล้ว
หลังจากที่เขียนมันมาทุกปี
ฮิฮิ
บอกแล้วว่า
อย่าไปหวังอะไรมากมาย เขียนไปตามหน้าที่
เดี๋ยวก็ได้ย้ายเอง..!!
คิดถึงนะคะ
เดี๋ยวจะส่ง CD คืนให้นะคะ
หลังจากผ่าน 3,500.- (ล้อเล่นจ้า..)
