สวัสดีค่ะ
วันนี้หม่ามี้ขอมาอัพวีคแรกของหนูออกัส
วันอังคารที่ 2 พฤศจิกายน 2553
(วันแรกของเด็กเนิร์ส)
หม่ามี้ แอนด์ปะป๊ามาส่ง พร้อมใจกันลางาน เพื่อลูก
น้องออกัสร้องเล้กน้อยตอนครูผึ้งมาอุ้มเข้าห้อง
นั่นคงยังไม่ชิน และกลัวว่าใครจะมาพาหนูไปไหน
ซักพัก ครูผึ้งพาเข้าไปในห้อง
น้องออกัสก็สติวนิ่ง ครูร้องเพลง ... หนูนิ่ง
ครูเต้น ... หนูนิ่ง
ครูพาเพื่อนเดินวิ่งรถไฟรอบห้อง ... หนูนิ่ง
จนหม่ามี้เริ่มกุ้มว่า ชีไม่มีปฏิสัมพันธ์กะใครทั้งน้าน
จะไหวมั้ย
พอตอนกลางวัน
รับประทานอาหาร
น้องออกัสตักข้าวคำโต กินเอง
แบบไม่ต้องคอยกระตุ้นเหมือนอยู่บ้าน
เหลือบมาเห็นปะป๊าแอบอยู่ข้างเสาไฟ
ชี้ให้เพื่อนดู "ปะป๊า"
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ
เดินมาเตรียมพร้อมล้างหน้าแปรงฟัน ทาแป้ง เป็นลูกลิง ดังภสพในบล็อกที่แล้ว
ดื่มนม หมดกล่อง แบบไม่น่าเชื่อ
นอนหลับตามคำสั่งครู แบบไม่ต้องจกเต้าหม่ามี้แต่อย่าใด
ไม่น่าเชื่อ
หลับง่ายดาย
เมื่อน้องออกัสหลับ หม่ามี้แอนด์ปะป๊าจึงหนีเที่ยวเล็กน้อย
กลับมาในตอนที่น้องออกัาตื่น
เพื่อรับกลับบ้าน
วันแรกผ่านไปอย่างราบรื่น
...
..
.
วันพุธที่ 3 พฤศจิกายน 2553
(วันที่สอง)
หม่ามี้ไปส่งที่โรงเรียนตอนเช้า
ตอนเช้า ดี๊ด๊า อยากไปโรงเรียนหม่ามี้เริ่มวางใจ
ชีอยู่ได้ อยู่ได้
ไปถึงโรงเรียนก็เล่นกะเพื่อน เล่นกะครูไม่มีปัญหา
หม่ามี้มาแอบดูตอนกลางวัน
นอน กิน ปกติ
no problem
อยู่ได้ อยู่ได้
กลับมาที่บ้าน
"ออกัสไม่อยากไปโรงเรียน"
หม่ามี้ถามว่า ทำไมล่ะลูก
น้องออกัส : ออกัสไม่มีเพื่อนเล่น
เอ่อ...เจอคำตอบนี้ไป เริ่มสงสารลูก ช้านคิดผิดรึเปล่าเนี่ย
วันพฤหัสบดีที่ 4 พฤศจิกายน 2553
(วันที่สาม)
ตอนเช้า ขุดแทบตาย
ไม่อยากตื่น
ตื่นมา ไม่อยากอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จ มานอนขลุกอยู่ในผ้าห่มนุ่ม
นอนดูการ์ตูน
นาน สองนาน สามนาน
ไม่ยอมแต่งตัว
"ออกัสไม่ไปโรงเรียน"
เจอบทนี้ หม่ามี้รับศึกไม่ไหว
อิชั้นก็จะไปโรงเรียนสาย
"ไปซื้อขนมกันมั้ยลูก"
"ไม่ไป" "ออกัสไม่ไปโรงเรียน"
งั้นไปซื้อขนมอย่างเดียว ไม่ไปโรงเรียนนะ
ชีนอนคิดอยู่นาน
ออกัสไปซื้อขนมอย่างเดียว
หม่ามี้หยิบเสื้อ กระโปรง แพมเพิร์ส กางเกงใน
วางไว้ให้ชีแต่งตัว
ปล. ชีแต่งตัวได้เอง ใส่แพมเพิร์ส กางเกงใน เสื้อใส่ได้ แต่หม่ามี้ติดกระดุมให้
"ไม่ไปโรงเรียน ไม่ต้องแต่งตัว"
ประโยคเด็ด รู้ด้วยเว้ยเนี่ย หลอกไม่ได้เลย
"งั้นไปโรงเรียนหม่ามี้กันเถอะเนอะ"
"ออกัสจะไปโรงเรียนหม่ามี้"
ว่าแล้วจึงยอมใส่เสื้อผ้าแต่โดยดี
แม่เจ้า ... ชั้นสายแน่ ๆ
จึงคิดว่าพาน้องออกัสมาปั๊มมือก่อนดีกว่า
พอมาถึงโรงเรียน
"หม่ามี้ลงไปธุระก่อนนะ"
"ไม่ ไม่ ออกัสลงด้วย ออกัสจะลงไปกับหม่ามี้"
ป๊าด...งอนง้อกันอยู่นานค่ะ
หม่ามี้รีบวิ่งไปปั๊มนิ้ว
" ทำไมหม่ามี้ไม่ให้ออกัสลงไปด้วย"
เฮ้อ... ยากเย็นน่าดู
มาถึงโรงเรียน
ไม่ยอมเข้าห้อง
นั่งกันอยุ่หน้าโรงเรียน จนครูผึ้งออกมารับ
ให้เข้าห้องได้แล้ว
โหย..
มีร้องไห้อีกจิ๊ดนึง
เข้าห้องไปซักพัก
เห็นเด็กสงบ อิชั้นจึงไปโรงเรียนได้
เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ
กลางวัน แว๊บไปดู กินอิ่มนอนหลับ ไม่มีร้อง
ตอนเย็น ... ไม่มีร้อง กลับบ้านไม่มีงอแงค่ะ
วันศุกร์ที่ 5 พฤศจิกายน 2553
(วันที่สี่)
ตอนเช้าเหมือนเดิม ไม่ยอมไปโรงเรียน
อ้อนกันแทบตาย กว่าจะขุดออกมาจากที่นอนได้
กะลังคิดว่า วันตื่อไปชั้นจะเอามุกไหนมาใช้ได้อีก
ใช้บ่อย ๆ
เดี๋ยวชีรู้ตัวล่ะแย่เลย
พอมาถึงโรงเรียน
ก็ร้องซักนิดหน่อย พอเป็นพิธี
เข้าห้องไป ก็ไม่มีงองแงค่ะ
เล่นกะครูได้เรื่อยๆ ค่ะ
ตอนกลางวัน กินข้าวปกติ
นอนหลับสบายค่ะ
วันศุกร์แห่งชาตินี้ หม่ามี้มีโบนัสที่หนูเป็นเด็กดี
มารับเร็วค่ะ
บ่ายสองค่ะ
ไปรับกลับบ้าน น้องออกัสดี๊ด๊าเป็นพิเศษ ที่หม่ามี้มารับกลับบ้าน
พร้อมทิ้งทวนว่า "ปะป๊าล่ะ"
กำ สนใจชั้นมั่งมั้ยเนี่ย
หมดไปหนึ่งสัปดาห์กับเด็กเนิร์ส อยู่ได้ค่ะ
อาจมีร้องบ้างเล็กน้อย แต่คุณครูบอกว่าเป็นธะรมชาติของเด็กค่ะ
หม่ามี้โล่งใจที่ซู้ด
เด็กเนิร์ส มีการบ้านด้วยนะคะ
บล้อกหน้าจะเอาการบ้าน แอนด์คลิปเล็ก ๆ
มาฝากค่ะ
วันนี้ บับบายคร่า .... ^^
